Zespół ogona końskiego u psa – przyczyny, objawy i leczenie
Gdy właściciel zauważa, że jego pies zaczyna dziwnie chodzić, jest bardzo wrażliwy na dotyk w okolicach lędźwiowo-krzyżowych, a także unika siadania, zawsze jest to powód do zgłoszenia się do weterynarza. Być może przyczyną takiego zachowania psa jest zespół ogona końskiego. To choroba neurologiczna dająca dość czytelne objawy, która wymaga pilnego leczenia.
Czym jest zespół ogona końskiego u psa?
To choroba o podłożu neurologicznym, która jest wywołana uciskiem przepukliny krążka międzykręgowego korzeni nerwowych – powodem jest zwężenie światła kanału kręgowego. W efekcie pies odczuwa silny ból w tylnej części ciała, ma problemy z chodzeniem i siadaniem. Można to porównać do ludzki korzonków.
W pierwszym stadium choroby pies jest wrażliwy na dotyk w okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Później pojawiają się problemy ze wstawaniem z pozycji leżącej, wstręt do siadania, chwiejność tylnych łap. W ostatniej fazie pies ma problem nietrzymaniem kału i moczu.
Inne klasyczne objawy zespołu ogona końskiego to:
- Trudności z oddawaniem moczu
- Zaburzenia czucia w okolicy krocza i w części grzbietowej uda
- Brak ochoty do skakania, choć występuje zgięcie kolanowe
- Stopniowy niedowład kończyn tylnych
Nieleczony zespół ogona końskiego może doprowadzić do kalectwa psa i całkowitej niezdolności do chodzenia.
Warto wiedzieć
Chorobę może spowodować silny uraz mechaniczny, np. ukłucie.
Leczenie
W przypadku rozpoznania zespołu ogona końskiego niezbędna jest szybka interwencja chirurgiczna. Operację musi jednak poprzedzić wykonanie zdjęcia rentgenowskiego i rezonansu magnetycznego. Zwykle zabieg jest skuteczny i udaje się usunąć ucisk przepukliny oraz rozszerzyć światło kanału kręgowego.
Po operacji pies musi jednak przechodzić zaawansowane zabiegi fizjoterapeutyczne. Wykorzystuje się w nich m.in. prądy TENS czy biostymulację. Stały punktem rehabilitacji są także zajęcia na bieżni – pies niejako uczy się chodzić na nowo.
Warto również wiedzieć, że są razy szczególnie narażone na wystąpienie wrodzonej postaci zespołu ogona końskiego. To przede wszystkim rasy małe i średnie, jak border collie i owczarek szetlandzki. Choroba może pojawić się nawet u bardzo młodych psów. Na nabytą postać zespołu ogona końskiego szczególnie narażone są m.in. owczarek niemiecki, belgijski, bokser, dog niemiecki, golden retriever i rottweiler.
