Nosówka (Distemper, choroba twardych łap) - choroba psowatych

Wysoce zaraźliwa, ostra, wirusowa (wirus z rodziny paramyxoviridae, mało odporny na czynniki środowiskowe - niszczą go promienie UV, wysoka temperatura, rozpuszczalniki organiczne. W temperaturze 4 stopni C wytrzymuje 11 dni, w pokojowej zaledwie 2 dni) choroba psowatych, szopowatych i łasicowatych (fretki) często potęgowana przez jednoczesne infekcje bakteryjne. Wirusy znajdują się w ślinie i wydzielinie z nosa chorych zwierząt, w moczu, możliwe jest ich mechaniczne przenoszenie przez np. człowieka. Wzrost zachorowań notuje się w chłodnych i wilgotnych porach roku. Statystyki wskazują na rasowe predyspozycje - częściej chorują psy ras długonosych (charty, owczarki). Podobno ryzyko zachorowania jest mniejsze u psów rasowych niż mieszańców. Najczęściej chorują szczenięta, rzadziej psy roczne lub dwuletnie. Starsze osobniki choroba dotyka sporadycznie.

Okres inkubacji to 3 do 7 dni, pierwszym objawem jest wysoka (>40 stopni) gorączka. Wirus namnaża się w tkance limfatycznej, gdzie mogą powstawać ogniska martwicowe. Źródła dzielą chorobę na kilka postaci (niekiedy za główne podaje się postać nieżytową i nerwową, a pozostałe wymienione jako podrodzaje postaci nieżytowej), bardzo rzadko notuje się przypadki samoistnego ustąpienia choroby. Zwykle gorączka chwilowo ustępuje po czym następuje jej drugi skok. Wszystkim postaciom choroby mogą towarzyszyć objawy nieswoiste - brak apetytu, apatia, mogą twardnieć i pękać poduszki łap (stąd zwyczajowa nazwa nosówki), rogowacieć może też lusterko nosa.
nieżytowa - zapalenie wszystkich błon śluzowych
żołądkowo-jelitowa - zapalenie żołądka i jelit, wymioty, biegunki z cuchnącym kałem
płucna - wypływ z nosa (surowiczy, ropny lub krwisty), zapalenie płuc, kaszel
nerwowa (neurologiczna) - kiedy atakuje mózg (brak świadomości, nadpobudliwość, tępe lub dzikie spojrzenie, drgawki, napady padaczkopodobne, ślinienie, nietrzymanie moczu i kału), wzrost ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego powoduje tępy ból, na który pies może reagować wyciem. Najczęściej postać ta pojawia się jako nawrót choroby, gdy wydawałoby się, że pies jest już zdrowy. Zwierzę może trwale stracić wzrok, węch lub słuch, ta postać choroby, głównie ze względu na nikłe zdolności układu nerwowego do regeneracji, jest najtrudniejsza do wyleczenia.
oczna - zapalenie spojówek, wrzody, perforacja rogówki
skórna (osutkowa) - ropne pęcherzyki na skórze brzucha i wewnętrznej stronie ud lub w okolicach oczu, warg i otworów nosowych, małżowin usznych. Po zaschnięciu tworzą strupki.

Inne źródła dzielą chorobę na dwie formy - oddechową (katar, zapalenie spojówek, kaszel, zmiany w gardle i podżuchwowych węzłach chłonnych) i pokarmową (gdy dołączają objawy ze strony układu pokarmowego - wymioty, biegunka). Postacie nerwowa i skórna mogą pojawić się kilka tygodni po pozornym wyleczeniu. Odnotowano przypadki przechorowań bezobjawowych (u kotów domowych infekcja przebiega w taki właśnie sposób).

Jeśli dojdzie do uszkodzenia centralnego ukł. nerwowego wówczas większość zwierząt umiera ok. 2-4 tygodni po zakażeniu. W przypadkach ozdrowień często przez wiele lat dają znać o sobie tiki nerwowe lub padaczka.

Rozpoznanie: wykazanie obecności wirusa w komórkach nabłonkowych, wydzielinie z nosa/pochwy/worka spojówkowego (między 5-21 dniem od zakażenia) metodą immunofluorescencji (IF). Jeśli właściciel podejrzewa u zwierzęcia nosówkę, miało ono kontakt z chorymi osobnikami lub jest nieszczepione warto wykonać takie badanie - bardzo często postać nieżytową nosówki rozpoznaje się błędnie jako stan zapalny.

Leczenie: surowice odpornościowe we wczesnym stadium choroby (przed wystąpieniem objawów), antybiotyki (u młodych zwierząt nie należy podawać tetracyklin - powodują zmiany w szkliwie zębów), witaminy (głównie z grupy B) i nawadnianie organizmu (odtruwanie), środki przeciwgorączkowe, sulfonamidy, leki podnoszące odporność (leczenie bodźcowe). Przy nosówce nerwowej podaje się leki przeciwdrgawkowe, poprawiające ukrwienie mózgu. Polecane są środki homeopatyczne - lichenina, przetwory belladony, ciemięrzycy białej i roztwory jadu węży. Ważna jest lekkostrawna dieta, najlepiej skoncentrowane karmy dietetyczne, które w małej ilości pokarmu zawierają dużo składników odżywczych. Szanse na wyzdrowienie zależą od wieku i kondycji zwierzęcia oraz charakteru wtórnych infekcji.

 

Mirka Rzepkowska
http://www.siberianhusky.pl/

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie