Jest to najczęściej występujące schorzenie ortopedyczne u psów, dość rzadkie u kotów. najrzęsiściej dotyczy obu stawów biodrowych. Polega na niedopasowaniu panewki miednicy do główki kości udowej. Problem ten nasilając się powoduje stany zapalne, które w wieku starszym kończą się zwyrodnieniem. Rozpoczęte zmiany chorobowe są nie odwracalne. U psów występuje najczęściej u dużych ras (Berneński pies pasterski, Nowofundlandy, owczarki kaukaskie, owczarki niemieckie, rottweilery, mastino napolitano, dogi niemieckie, owczarki podhalańskie, golden retrievery itd), rzadziej u średnich (spaniele) i małych (Mopsy). U kotów najczęściej spotyka się ją u rasy Devon Rex i Maine Coon.
Wiele elementów składa się na wystąpienie tej choroby. na pierwszym miejscu wymienić nalezy czynniki genetyczne (dziedziczne, rasy predysponowane), następnie środowiskowe takie jak złe żywienie, żywienie składnikami z za dużą zawartością energii, nadmiar witaminy D oraz wapnia, nadmierny ruch (ponad możliwości stawów, przetrenowanie).
Specyficznym jest, że zwierzęta (nawet obciążone genetycznie) rodzą się ze zdrowymi stawami, ale czynniki dodatkowe powodują rozwój tej choroby.
Dysplazja ujawnia się w pierwszych miesiącach życia (3-12), co objawia się trudnością w poruszaniu, wstawaniu i kładzeniu się zwierząt. Psy sztywno chodzą, koty poruszają jakby się wciąż skradały, na ugiętych nogach. Objawy bólowe, kulawizna nasila się w miarę występowania wysiłku. Bieg z użyciem obu kończyn jednocześnie jest dosyć charakterystyczny (skakanie jak zając).
Najważniejsza jest wczesna diagnostyka. Badania kliniczne podczas wizyty, obserwacja podczas ruchu oraz RTG w specjalnych ułożeniach (wymagają one delikatnego znieczulenia psa i kota). Niektóre techniki chirurgiczne można wykonać tylko we wczesnym wieku (JPS-16-20 tydzień życia) dla uzyskania dobrych efektów. Dlatego tak ważna jest wczesna diagnostyka i wykrycie choroby.
Autor: lek.wet. Ziemowit Kudła
http://www.medwet.pl/