Co to jest homeopatia i homotoksykologia?

Homeopatia i homotoksykologia to alternatywne metody lecznicze, które zalecają używanie środków leczniczych, zawierających znikome ilości aktywnych biologicznie pojedynczych składników lub kompleksów składników. Są to dziedziny medycyny naturalnej zajmujące się leczeniem schorzeń narządów wewnętrznych i całych układów narządów. Za pomocą tych metod leczy się nie tylko objawy choroby, ale również pacjenta, ponieważ nie każdy organizm jednakowo reaguje na tą samą chorobę. Medycyna konwencjonalna polega na inwazyjnym zwalczaniu chorób, czyli likwidacji bakterii, wirusów, grzybów, pasożytów oraz toksyn odpowiadających za powstanie schorzeń oraz łagodzeniu procesów zapalnych w organizmie. Natomiast homeopatia i homotoksykologia przede wszystkim pobudzają system odpornościowy, do tego aby organizm sam walczył z chorobą. W tym celu używa się specjalnie skomponowanych leków, zawierających rozcieńczone substancje, które w normalnej dawce mogłyby wywołać objawy chorobowe, jednak w ilościach śladowych stymulują organizm do obrony i wyzdrowienia. Nie we wszystkich przypadkach użycie tego rodzaju leków jest uzasadnione i przynosi oczekiwany efekt leczniczy, dlatego wybór tych metod leczenia zależy od rodzaju choroby, jej przebiegu i objawów oraz stanu pacjenta i musi tego dokonać lekarz prowadzący. Leczenie to jest zalecane głównie w przypadku chorób przewlekłych i wymaga długotrwałego i regularnego stosowania przepisanych preparatów.

Homeopatia jest dziedziną medycyny naturalnej - specjalnego typu terapią prowadzoną według ustalonych zasad: podobieństwa i stosowania małych dawek substancji leczniczych, przy pomocy określonych leków. W odróżnieniu od stosowanej w medycynie konwencjonalnej zasady „contraria contrariis curantur” – „przeciwne leczy się przeciwnym”, w której zdarzają się niejednokrotnie uszkodzenia polekowe i efekty uboczne, homeopatia kieruje się zasadą „similia similibus curantur” – „podobne leczy się podobnym”, gdzie takich następstw w zasadzie nie odnotowuje się, gdyż posługuje się tylko lekami niskodawkowymi, z reguły dobrze tolerowanymi przez organizm, nie wchodzącymi w interakcję z innymi lekami. Leki homeopatyczne produkowane są prawie wyłącznie ze składników naturalnych. Wiele znanych roślin leczniczych znajduje zastosowanie w homeopatii. Używa się całych świeżych bądź suszonych roślin lub ich części (liście, korzenie, łodygi, owoce, nasiona), a zależnie od stopnia wilgotności rośliny produkuje się nalewki o różnej zawartości alkoholu.

Do produkcji leków homeopatycznych wykorzystuje się także tkanki, komórki, filtraty i ultrafiltraty, hydrolizaty, surowice, wydzieliny – podobnie jak w przypadku środków roślinnych, są to mieszanki różnych związków. Mogą to być produkty zwierzęce, np. zwierzęta w całości (pszczoła miodna) lub ich części (wątroba świńska) oraz fizjologiczne wydzieliny (jad żmii), a także nozody, czyli preparaty z substancji związanej z chorobą człowieka lub zwierzęcia, np. zarazki, chore tkanki, patologiczne wydzieliny (nozod gruźliczy) oraz substancje nieorganiczne, np. pierwiastki (pierwiastki śladowe, metale, metaloidy), sole (fosforan wapnia) i kwasy (kwas salicylowy). Leki homeopatyczne charakteryzują się tym, że ich składniki farmakologicznie czynne są stopniowo rozcieńczone i dynamizowane, czyli potencjalizowane. Dzięki specjalnej technologii sporządzania leków, użyte do ich wyrobu czasem nawet bardzo trujące surowce wyjściowe, nie są toksyczne dla pacjenta.

Pojęcie homeopatii pochodzi od greckiego słowa „homois” – „podobny” i „patios” – „choroba”, co oznacza stan „podobieństwa do choroby”. Ta sztuka leczenia była już znana w czasach antycznych, kiedy to grecko-rzymski lekarz Hipokrates, zwany ojcem medycyny, ponad 2000 lat temu nauczał, że „przez podobne choroba zostanie wywołana, a przez zastosowanie podobnego zostanie wyleczona” oraz „co szkodzi człowiekowi, może także leczyć”. Na tych antycznych dewizach homeopatia została reaktywowana, przebadana i rozwinięta przez niemieckiego lekarza dr Samuela Hahnemanna na początku XIX wieku. Rozwinęła się bujnie w połowie XIX wieku, kiedy to w Niemczech, Wielkiej Brytanii i USA powstawały odrębne homeopatyczne szpitale, szkoły i stowarzyszenia lekarskie. Jednak wraz z rozwojem nauk przyrodniczych, wyodrębnieniem się specjalizacji medycznych oraz postępem w chirurgii, homeopatia została na przełomie XIX i XX wieku wypchnięta poza medycynę akademicką, pozostając na pozycjach zasad filozoficznych i teoretycznych, zakładających skuteczność terapii homeopatycznej w wyniku działania tajemnych sił. W drugiej połowie dwudziestego stulecia dzięki zinterpretowaniu od nowa podstaw teoretycznych homeopatii przez niemieckich i francuskich uczonych ostatecznie uwolniła się od aury mistycyzmu, została uznana klinicznie, weszła na trwałe do europejskiej i amerykańskiej farmakologii i obecnie na nowo wykładana jest przez medycynę akademicką.

Homeopatia traktuje organizm całościowo, uwzględniając zarówno stan fizyczny jak i psychiczny pacjenta oraz w pełni indywidualizuje sposób leczenia, a we właściwym sobie procesie diagnozowania respektuje również ustalenia naukowej klasyfikacji chorób oraz korzysta przy diagnozie z wyników uzyskanych za pomocą aparatury medycznej. Terapia homeopatyczna oddziałuje pobudzająco na układ odpornościowy organizmu, wzmacniając jego mechanizmy odtruwające i nasilając reakcje obronne.

Homotoksykologia jest nowoczesną homeopatią, która wykształciła nowy kierunek w rozwoju homeopatii klasycznej. Została ona opracowana na fundamencie homeopatii klasycznej przez niemieckiego lekarza praktyka i farmaceutę dr Hansa-Heinricha Reckewega w latach 50-tych XX wieku. Dr Reckeweg stwierdził, że choroby wywołane są przede wszystkim przez stałe obciążenie organizmu czynnikami chorobowymi i truciznami, a przejawy choroby to nic innego, jak próba obrony organizmu przed homotoksynami lub efekt przeładowania organizmu przez homotoksyny, które nie mogą być wydalone. Swą naukę o chorobach nazwał właśnie homotoksykologią („homotoksyna” – „trucizna ludzka”, substancja pochodzenia zarówno egzo- jak i endogennego). Polega ona na leczeniu pacjentów nowej generacji kompleksowymi lekami homeopatycznymi. Homeopatyczne preparaty kompleksowe są zróżnicowane i mogą zawierać liczne, specjalnie przygotowane substancje czynne uzyskiwane techniką homeopatyczną z roślin, zwierzęcych komórek, tkanek i narządów (organopreparatów), tkanek patologicznych (nozodów), homakordów (akordów potencji), substancji nieorganicznych, biokatalizatorów i koenzymów, rozcieńczonych toksyn, homeopatyzowanych leków alopatycznych i różnych związków chemicznych.

Leki antyhomotoksyczne są szczególną formą tych kompleksowych preparatów i w procesie leczenia ujawnia się ich stymulacyjny wpływ na odporność, na odtruwanie organizmu i uruchomienie procesów autoregulacyjnych, a wykazanie ich synergistycznego działania i szerokiego zakresu terapeutycznego było wielkim krokiem w rozwoju homeopatii klasycznej. Celem terapii antyhomotoksycznej jest stymulacja układu immunologicznego i sił obronnych organizmu tak, aby możliwe było unieszkodliwienie i wyeliminowanie toksyn - jest to wg dra Reckewega pierwszy krok do zdrowia! Dr Reckeweg pracował nad nowymi lekami których kluczowym celem miało być usuwanie toksyn z organizmu. Dziś już wiemy, iż leki te wspierają także system immunologiczny i poszczególne organy w ich funkcjach, a jak wynika z badań klinicznych i codziennej praktyki lekarskiej, ich skuteczność jest porównywalna z lekami alopatycznymi. Homotoksykologia posługując się metodami medycyny akademickiej w zakresie diagnostyki klinicznej i farmakologii stała się ogniwem łączącym homeopatię z medycyną konwencjonalną, dlatego nazywana jest obecnie homeopatią kliniczną, która stanowi integralną dziedzinę medyczną.

Leczenie metodami homeopatii i homotoksykologii można stosować samodzielnie, jak również równolegle do leczenia metodami konwencjonalnymi, wspomagając je. Skala stosowania homeopatii i homotoksykologii jako metod leczniczych rośnie i będzie wzrastała w miarę zwiększenia się liczby lekarzy dysponujących niezbędną w tym zakresie wiedzą oraz w miarę zwiększania się świadomości pacjentów chcących leczyć się przy pomocy nieinwazyjnych metod leczenia. Jest to proces nieodwracalny, którego jesteśmy świadkami. Metody te mają ciągle jednak swych zaprzysięgłych od lat wrogów, których nie przekonują publikowane wyniki badań w wielu doniesieniach naukowych wykazujące wysoką efektywność homeopatycznych preparatów pojedynczych i kompleksowych. Homeopatia i homotoksykologia sprawdziły się w leczeniu wielu schorzeń u ludzi jak i u zwierząt, którym w przeciwieństwie do człowieka nie można nic zasugerować, ani wmówić, a mimo to efekty leczenia są często lepsze jak u ludzi, a już sama nieszkodliwość tych metod leczenia daje im niezaprzeczalną rację bytu...


Lecznica dla Zwierząt HOMEOPATIA
lek.wet. Adam Czerwiński
stud.wet. Marcin Czerwiński
www.lecznica-homeopatia.pl