Akupresura to najstarsza w świecie metoda leczenia wywodząca się z Chin, gdzie pradawni lekarze stosowali ją już przed kilkunastoma tysiącami lat. Na jej podstawie zrodziła się w późniejszym czasie technika akupunktury, której gwałtowny rozwój przysłonił tą metodę leczniczą, lecz akupresura jest metodą zdecydowanie prostszą, bo nie potrzeba tu żadnych igieł, wystarczą same ręce i wiedza lekarza.
Efekt leczniczy osiągany jest poprzez ucisk poszczególnych punktów na ciele. Punkty te nazywają się receptorami, a są to unerwione miejsca pozostające w ścisłym związku z określonymi organami. U podstaw tradycyjnej medycyny chińskiej leży teoria zakładająca istnienie w przyrodzie dwóch przeciwstawnych, a jednocześnie uzupełniających się wzajemnie sił: yin i yang. Warunkiem zachowania zdrowia jest utrzymanie równowagi i pełnej harmonii między tymi siłami, natomiast zachwianie jej prowadzi do rozwinięcia się choroby.
Dalszym rozwinięciem teorii sił yin i yang była teoria pięciu praelementów, stanowiących materialną podstawę świata: ogień, ziemia, metal, woda, drzewo. Każdemu z nich przypisano jeden z głównych narządów ciała (sercu - ogień, śledzionie - ziemie, płucom - metal, nerką - wodę, a wątrobie - drzewo), gdyż zauważono, że pomiędzy poszczególnymi narządami istnieje takie samo powiązanie, jak pomiędzy odpowiadającymi im elementami. Mogą one pozostawać względem siebie w uzupełniającym się wzajemnie stosunku, ale mogą także działać przeciw sobie i niszczyć się nawzajem.
Chińska medycyna ludowa zakłada także, że każdy żywy organizm rodzi się ze specjalną siłą, którą dziś utożsamiamy z wolą życia. Siła ta, nazywana energią Qi, krąży we wszystkich ustrojach żywych, jak i w każdej materii posiadającej strukturę chemiczną. Płynie ona przez kanały – meridiany, a każdy z nich odpowiada za pracę konkretnego organu. W zdrowym organizmie przepływ tej energii jest swobodny, natomiast w przypadku choroby jest spowolniony lub wręcz dochodzi do jego zatrzymania.