Niedoczynność tarczycy u psów

Niedoczynność tarczycy u psów jest dość często spotykana chorobą endokrynologiczną psów. Dotyczy najczęściej zwierząt w średnim wieku i rasowych. Spośród ras predysponowanych do tego schorzenia wymienić należy golden retrievery, dobermany, setery irlandzkie, boksery, sznaucery miniaturowe, jamniki i cocker spaniele.

Przyczyny:  Niedoczynność tarczycy u psów może być pierwotna lub wtórna. Niedoczynność pierwotna wynika z częściowego zniszczenia gruczołu tarczowego. Jest odpowiedzialna za około 95% przypadków choroby. Wtórna, przysadkowa niedoczynność, jest spowodowana przez zmniejszone wydzielanie TSH (hormonu regulującego produkcję hormonów tarczycy) i występuje w około 5% przypadków.

Większość przypadków niedoczynności tarczycy jest spowodowana przez limfocytarne zapalenie gruczołu lub jego atrofię (zanik).

Objawy: Objawy kliniczne niedoczynności tarczycy mają podstępny początek, ponieważ destrukcja tkanki gruczołowej następuje stopniowo.

• Objawy ogólne. Zwiększenie masy ciała, apatia, nietolerancja wysiłku, nietolerancja zimna, obniżenie temperatury ciała.
• Objawy skórne. Łupież, wysuszona skóra, nadmierne gubienie włosa. Wyłysienia - najczęściej w początkowym okresie dotyczą ogona i szyi, stopniowo rozszerzają się na boki tułowia. Skóra może być przebarwiona. Pies może cierpieć na nawracające zapalenia uszu lub ropne zapalenie skóry. Na ogół brak jest świądu, z wyjątkiem sytuacji, gdy występują wtórne infekcje.
• Objawy nerwowe i mięśniowe. Osłabienie, niezborność, neuropatia przedsionkowa, neuropatia twarzowa, kulawizny. Możliwe są zaburzenia behawioralne (np. agresja).
• Objawy serowo-naczyniowe. Zwolnienie akcji serca, osłabione tętno. Osłabienie kurczliwości mięśnia sercowego.
• Wpływ na płodność. U samców - brak objawów. U samic - przedłużający się okres spokoju płciowego (anoestrus), niepłodność, poronienia.

Rozpoznanie: Rozpoznanie powinno być stawiane na podstawie badania klinicznego oraz badań dodatkowych. Badanie krwi wykazuje często anemię, podwyższenie poziomu cholesterolu oraz wzrost trójglicerydów. Podstawą rozpoznania jest badanie hormonalne - jeżeli stwierdzone zostanie podwyższenie poziomu TSH (hormon przysadki mózgowej regulujący wydzielanie hormonów tarczycy) oraz obniżenie poziomu T4 i T3 (hormony tarczycy), to można postawić diagnozę niedoczynności tarczycy. Należy przy tym pamiętać, że poziom T4 może być obniżony również u zdrowych psów z powodu znacznych różnic dobowych, cech rasowych (fizjologicznie niższy poziom T4 u greyhoundów, wilczarzy szkockich, alaskan malamutów), występowania innych chorób nie dotyczących tarczycy (nadczynność kory nadnerczy, choroby nerek, nowotwory). T3 i T4 mogą również być obniżone po stosowaniu pewnych leków.

W rozpoznaniu mogą również być pomocne badania immunologiczne oraz badanie histopatologiczne tarczycy.

Leczenie:  Leczenie niedoczynności tarczycy u psów polega na codziennym podawaniu hormonów tarczycy (tyroksyna lewoskrętna). Odpowiedź na leczenie, w postaci wzrostu aktywności zwierzęcia, jest widoczna w ciągu 1-2 tygodni od rozpoczęcia leczenia. Spadek masy ciała oraz wycofywanie się zaburzeń neurologicznych wymaga 1-4 tygodni leczenia, a problemy dermatologiczna zaczynają zanikać po 4-6 tygodniach. Jeżeli w ciągu 6-8 tygodni nie widać wyraźnej poprawy, należy ponownie przeprowadzić badania.

Bardzo istotny jest stały monitoring chorego zwierzęcia, polegający na okresowych badaniach kontrolnych krwi (morfologia, biochemia, oznaczanie hormonów tarczycy) i kontroli stanu ogólnego.

Maja Ingarden
http://therios.strefa.pl