Zacznijmy od definicji. Socjalizacja psa jest specyficznym procesem, podczas którego pies zapoznaje się z otaczającym go światem. Większość właścicieli czworonogów wie, że najlepiej postawić na wychowanie psa od szczeniaka, ponieważ najkorzystniejszym okresem na socjalizację psa jest czas pomiędzy 3 a 12 miesiącem życia. W tym czasie pies jest najbardziej wrażliwy na różne bodźce. Socjalizacja psa w późniejszym wieku nie jest niemożliwa, ale z pewnością znacznie trudniejsza, gdyż zwierzęciu ciężko jest zaakceptować nowe, nieznane wcześniej warunki.
W ciągu pierwszych miesięcy życia pies kształtuje swoją osobowość i to, w jaki sposób będzie reagował na otoczenie. Jest to pewien proces, podczas którego nasz pupil uczy się funkcjonowania w grupie i nawiązywania relacji z własnym gatunkiem oraz innymi gatunkami, a także z człowiekiem. Dzięki temu wyrośnie na sprawnego czworonoga, który będzie umiał radzić sobie ze stresem. Główną ideą socjalizacji jest przyzwyczajenie szczeniaka do różnorodnych obrazów, dźwięków i zapachów.
Socjalizacja szczeniaka ta pierwotna, czyli dotycząca własnego gatunku trwa od 3 do 7 tygodnia życia. W tym czasie szczeniak uczy się, jak to jest być psem.
Po okresie wstępnej socjalizacji następuje socjalizacja wtórna, która dotyczy budowania relacji i więzi z innymi gatunkami. Ona kończy się około 12 tygodnia życia zwierzaka. W pierwszych tygodniach następują krytyczne momenty w rozwoju mózgu psa. Później nauka nie będzie już tak efektywna.
Podobnie jest z habituacją, czyli procesem przyzwyczajania zwierzęcia do nowego bodźca. Szczenię, które będzie przez jakiś czas wystawione na działanie bodźca, stopniowo będzie się z nim oswajało. Ważne, by taka habituacja przebiegała powoli. Nie można psa do niczego zmuszać. W przeciwnym razie osiągniemy skutek odwrotny od zamierzonego.
Zapoznanie zwierzaka z różnymi widokami, dźwiękami i zapachami. Pamiętaj, że dla szczeniaka cały świat jest nowy, dziwny i niezwykły. Pozwól mu więc na spotkania z różnymi typami ludzi, miejscami, odgłosami, fakturami, by zdobył różnorodne doświadczenia.
Zachowaj entuzjazm i nagradzaj swojego pupila. Kiedy wprowadzasz szczeniaka w nowe, nieznane dotychczas doświadczenia, upewnij się, że dostarczasz mu przy tym przysmaki, a także chwalisz go, aby pobudzić skojarzenie, że to, co widzi, jest przyjemne. Pamiętaj oczywiście, by smakołyki podzielić na kawałki, które będą łatwe do strawienia dla czworonoga. Staraj się przy tym zachować spokój.
Zaangażuj innych członków rodziny w proces socjalizacji. Zapewniając psu regularny kontakt z innymi ludźmi, wyprowadzisz go ze strefy komfortu. Niech to będzie dobry, radosny czas. Możesz nawet poprosić domowników, by zapisywali, czego szczeniak doświadczył danego dnia.
Wprowadzaj zmiany metodą małych kroków. Staraj się nie robić wszystkiego naraz: zbyt dużo i zbyt szybko. Powoli oswajaj go z nowymi bodźcami i przyzwyczajać do kontaktu z nowymi ludźmi. Na pewno na początku tego procesu nie zabieraj szczeniaka na dużą imprezę czy w miejsca publiczne, gdyż może on czuć się w przyszłości dość mocno przytłoczony.
Zapisz psa na zajęcia dla szczeniąt. Nie tylko pomogą one szczeniakowi zrozumieć najważniejsze polecenia takie jak siad czy noga, ale także umożliwią częsty kontakt z innymi psami. Wykwalifikowani trenerzy zatroszczą się o to, by psy były szczęśliwe w trakcie tego procesu. Zajęcia grupowe dla szczeniąt mają ściśle zaplanowany harmonogram, dzięki któremu będziesz mógł później ze swoim pupilem ćwiczyć odpowiednie zachowania.
Popadanie w skrajność – całkowite zaniechanie socjalizacji psa lub socjalizowanie na siłę
Okres, w którym można przeprowadzić socjalizację szczeniaka, jest bardzo krótki. Trzeba go więc jak najlepiej wykorzystać. Nie jest jednak dobre, by socjalizować psa przesadnie. To nie wpłynie dobrze na psychikę szczeniaka. Doświadczenia mają się kojarzyć mu pozytywnie. Pies powinien sam wykazać chęć interakcji. Dobrze jest, jeśli zwierzę pozna różne psy i osoby, doświadczy różnorodnych bodźców, ale na pewno nic na siłę. Podczas socjalizacji psa trzeba być kreatywnym i otwartym na zmiany.
Tak myśli wiele osób, lecz jest to błędne przekonanie. Socjalizacja nie jest robieniem czegokolwiek na siłę, czy zabieraniem psa ze sobą wszędzie. Znacznie lepiej, gdy jest ona rozumiana po prostu jako wystawienie psa na różnorodne bodźce zewnętrzne. Socjalizacja jest niejako pomocą dla psa, by korzystał z różnorodnym możliwości, które wpłyną na poprawę jego samopoczucia. Pamiętajmy o tym, że zwierzęta są bardzo zróżnicowane charakterologicznie, co oznacza również, że każdy z nich musi być traktowany w sposób indywidualny, by mógł poczuć się komfortowo w danej sytuacji.
To kolejny, bardzo popularnym mit. Pies socjalizowany to taki, który dobrze będzie się czuł w nowych sytuacjach, ale niekoniecznie taki, który zawsze posłusznie wypełnia polecenia. Pies mimo wielu wysiłków może przecież wciąż czuć się nieswojo, gdy spotyka psów danej rasy czy obcych ludzi. Socjalizacja psa daje jednak ten komfort, że pozwala psu wybrać jedno z zachowań partnerskich, np. unikanie spotkania z danym psem.
Czasami bywa tak, że właściciele nie reagują, gdy między ich pupilem a innym czworonogiem dochodzi do napięć. To nie jest jednak dobra strategia. Podczas wychowania psa od szczeniaka trzeba pamiętać, że psy nie mają wyboru, kogo spotkają i to my powinniśmy zadbać o to, aby ono przebiegało właściwie. Ważne, by pies miał nasze wsparcie zarówno emocjonalne, jak i fizyczne. Nawet jeśli psy bawią się dobrze, to trzeba kontrolować, jak się zachowują. Coś, co przez nas może być odbierane jako zabawa, przez nich będzie traktowane jako wyzwanie albo prowokacja, co może wywołać dyskomfort u psa. Trzeba zwrócić uwagę szczególnie kiedy jeden pies nieustannie goni drugiego lub pies, goniąc, próbuje gryźć czy podgryzać drugiego psa.
Nie można zmuszać psa do tego, by podchodził do nieznanych mu psów. Wielu z nich wita się z innymi psami, by spełnić oczekiwania swoich opiekunów oraz, by spełnić ich wyobrażenia o socjalizacji, ale to nie jest dobre rozwiązanie. Pies w takiej sytuacji pozostanie w napięciu, co może wywołać u niego niepokój i prowadzić do poczucia zagrożenia. Kiedy psy stoją na tylnych łapach i obejmują się nimi w powietrzu, to może być sygnałem do walki. Zachowania świadczące o stresie to m.in. skomlenie czy chowanie ogona między łapy. Nie wszystkie psy potrzebują w równym stopniu socjalizacji. Dla psa rodzinnego najważniejsze są stosunki z opiekunami oraz innymi psami w domu. Rodzina stanowi centrum. Pies nie powinien czuć dyskomfortu.
Wczesna socjalizacja psa od szczeniaka powinna być połączona z dbaniem o wzrost i rozwój. Aby znaleźć odpowiednią karmę dla swojego zwierzaka, koniecznie sprawdź etykietę. Ważne jest, by pokarm był wzbogacony o kwasy Omega 3 oraz witaminy. Warto wprowadzać do diety psa różne pokarmy, aby w późniejszym wieku nie był wybredny i żeby poprawić trawienie. Dużo zależy oczywiście od rasy psa. Szczenięta dużych ras mają inne potrzeby żywieniowe, gdyż tempo ich wzrostu jest nieco wolniejsze. Właściwa karma będzie miała wprawdzie podobną ilość białka, ale za to wyższy poziom wapnia. Warto też w przypadku szczenięcia regularnie kontrolować jego wagę. Dzięki beztłuszczowej diecie szczeniak rośnie wolniej, co w mniejszym stopniu obciąża jego stawy.
Sprawdź dostępne w sklepie karmy dla psów
Socjalizacja psa od szczeniaka to ogromne wyzwanie, bo od niej zależy, jak pies będzie funkcjonował później, czy wykształci pewne wzorce zachowań, czy będzie w stanie nawiązywać poprawne relacje z innymi gatunkami, sami, czy odnajdzie się w codziennych sytuacjach. Naszym zadanie jest sprawdzenie, czy pies chce spotykać inne psy, czy to lubi, czy to jest dla niego dobre. Dobry opiekun wcale nie będzie zmuszał psa do pewnych zachowań, lecz obserwował, proponował mu też inne aktywności, które sprawią, że będzie szczęśliwy. Socjalizacja psa ma bowiem polegać na tym, że lepiej go poznamy i zrozumiemy.
Artykuł partnera