MASTIF ANGIELSKI Mastif: zalety, wady i typowe dolegliwości rasy

Nie znam lepszej rasy do dzieci (co prawda jestem zwolennikiem stwierdzenia ,że "żadnego dziecka nie można pozostawić pod opieka psa", ale jeśli tak to mastif angielski najbardziej się do tego nadaje). Zrównoważona ,spokojna i przewidywalna psychika (nie mówię o psach skrzywionych psychicznie oczywiście). Cudowny przemiły temperament. Bardzo dobra pamięć. Bardzo szybko się uczą. Są niezwykle uczuciowe ale również i zazdrosne i zaborcze. Pies uniwersalny ,nadaje się zarówno do stróżowania jak i na psa salonowego i obronnego ,chociaż potrzebuje sporo przestrzeni i do "bloku" się nie nadaje. Niezbyt długa aczkolwiek bardzo gęsta sierść sprawia że nadaje się do stróżowania na zewnątrz. Pies jak plastelina ,jak ugnieciesz taką masz. Bardzo silny i zdecydowanie może pełnić rolę psa obronnego (aczkolwiek nie można go równać z owczarkiem pod tym względem). Pies uniwersalny.

Wady:

Brak a poważnie przeczytajcie sobie niżej.
Nie jest najtańszy w utrzymaniu (ale można inteligentnie i tanio również go hodować). Późno dojrzewa psychicznie ma przedłużony okres bycia "dzieckiem" Jak wśród innych ciężkich ras podatny na dysplazję i wywinięcie powieki (wyjątek psy z linii amerykańskiej - bardzo mały lub prawie wolny procent psów od dysplazji). Jak każdy wielki psiak, jest również podatny i może mu się przydarzyć "skręt żołądka" a w takim przypadku pies jest praktycznie nie do odratowania... Dlatego też nie poleca się tym psom biegania zaraz po obfitych posiłkach. Jak każdy ciężki pies jeśli nie będzie leżał na miękkim posłaniu ....w dosyć krótkim czasie zrobią mu się odnioty na łokciach, stawach które w skrajnych przypadkach doprowadzają nawet do krwawienia. Usuwa się je w sposób ,albo naturalny poprzez zapewnienie miękkiego posłania -wtedy zmiany do ok. 6 ciu miesięcy wchłaniają sie samoistnie i porastają włosem..... Przy czym pies trzymany na zewnątrz, jeśli tylko nie będzie leżakował na betonie,..... takich odgniotów miał nie będzie. Drugi sposób jest szybszy ale bardziej inwazyjny i polega na chirurgicznym usunięciu...

Pies który ma zapewnione właściwe posłanie zawsze wygląda j.n.... bez względu na wiek. Profilaktyka polega na okresowym złuszczeniu i rozmiękczaniu zrogowaciałego naskórka, aczkolwiek istnieją linie hodowlane które nie ulegają temu defektowi urody.

Ślini się umiarkowanie to znaczy bardziej jak owczarek mniej jak dog de bordeaux. Co do chorób to trzeba powiedzieć , że jak wszystkie olbrzymy są podatne na skręt żołądka. Kiedy to następuje ? Otóż ...wtedy kiedy piesek się naje do syta a my każemy mu biegać .... skakać. Takim żywym dowodem na to jest miotowy brat naszego Stanleya. W wieku 12 miesięcy zdechł właśnie z tego powodu. Czego można spodziewać się jeszcze ? No oczywiście dysplazja która najczęściej dotyka obecnie owczarki niemieckie, środkowoazjatyckie, roty, neapolitany. Niestety dotyka również i mastify angielskie ale skoro nie wprowadzono jeszcze w rasie mastiff angielski obowiązkowych badań na dysplazję jak w innych rasach oznacza to ,że pod tym względem w naszym kraju nie jest tak źle

Najniższą zapadalność na dysplazję mają mastify amerykańskie bądź angielskie o amerykańskim rodowodzie. W Polsce jest tak jak i w całej Europie ani lepiej ani gorzej. Statystyki podają ,że zapadalność na dysplazję (jeśli można mówić o zapadalności) kształtuje się na poziomie 5 ciu procent. Co oznacza ,że na każde 20 piesków jeden będzie chorował... chyba że już zapomniałem jak się liczy procenty. Cóż z dysplazją jest o tyle nieciekawie , że w zasadzie może się pojawić u szczeniąt piesków , które tej dysplazji nie mają i odwrotnie. Rodzice o stwierdzonych cechach dysplastycznych mogą mieć zdrowe szczeniaki. Jest to loteryjka pod tym względem tym bardziej że podatność na dysplazję bądź stwierdzona dysplazja w badaniach RTG nie oznaczają jeszcze żadnej choroby a bardzo częste są przypadki w których psy ze stwierdzoną dysplazją nie choruja na nią i cieszą się pod tym względem doskonałym zdrowiem. Ślini się umiarkowanie to znaczy bardziej jak owczarek mniej jak dog de bordeaux. Co do chorób to trzeba powiedzieć ,że jak wszystkie olbrzymy są podatne na skręt żołądka. Kiedy to następuje ? Otóż ...wtedy kiedy piesek się naje do syta a my każemy mu biegać .... skakać. Takim żywym dowodem na to jest miotowy brat naszego Stanleya. W wieku 12 miesięcy zdechł właśnie z tego powodu. Więcej grzechów naprawdę nie pamiętam. Te psy są po prostu super. Można powiedzieć ,że mastif ang. to typowy , elitarny pies dla snoba.

Dolegliwości typowe dla rasy

Każda z ras tak jak to i jest w przypadku ludzi ma typowe predyspozycje do zapadalności na pewną grupę chorób. Nie istnieje złoty środek natomiast jest jedna bardzo prosta metoda ryzyka natrafienia na psa nie zapadającego na nie.
Wybór szczeniaka po rodzicach nie cierpiących na nie. Daje to duże prawdopodobieństwo zdrowia ich synów czy córek. Trzeba oczywiście troszkę więcej czasu poświęcić na to , aby przede wszystkim poznać rodziców, porozmawiać z hodowcą co wie na temat dziadków. Jak sędziwego wieku dożyli, na jakie choroby cierpieli. Hodowca pasjonat z pewnością o dziadkach opowie a jeśli byli egzemplarzami wiekowymi to byli również i ich chlubą. Z rodzicami szczeniąt jest sprawa prostsza dlatego ,że wprawnym okiem pewne dolegliwości można zauważyć. Zatem...

Wady powiek (entropium i ektropium)

U mastifa występuje statystycznie u ok.5 % populacji.
Do najczęściej spotykanych wad powiek u psów należą wwinięcie (entropium) i wywinięcie (ektropium) powieki. Obie wady dotyczą najczęściej dolnej powieki, choć zdarzają się także wady górnej powieki a nawet obu powiek. Zwykle pies ma albo ektropium albo entropium, jednak obie wady mogą też wystąpić jednocześnie. Bardzo rzadko można spotkać się z tym problemem także u kotów. Powieki są niezwykle ważną częścią oka. W zdrowym oku obie powieki - górna i dolna - ustawione są równolegle do powierzchni gałki ocznej - w taki sposób aby chroniły oko przed wysuszeniem, zanieczyszczeniami i urazami. Natomiast ruch powiek umożliwia dokładne rozprowadzenie tzw. filmu łzowego po całej powierzchni rogówki.

Entropium czyli wwinięcie powieki polega na zawinięciu się brzegu powieki w stronę gałki ocznej.Powoduje to, że sierść dosłownie "wchodzi w oczy" - włosy z powiek cały czas dotykają rogówki i powodują jej podrażnienie.

Entropium - wwnięcie powieki w krótkim czasie dochodzi do zapalenia spojówek, oko jest silnie zaczerwienione i łzawi. Silny ból i podrażnienie powoduje, że pies często pociera łapą oczy czy trze głową o dywan. Jest to uczucie identyczne z tym, jakie mamy kiedy coś wpadnie nam do oka - z tą różnicą, że nie trwa to kilka sekund tylko bardzo, bardzo długo - tygodniami, miesiącami a czasami nawet latami. Po pewnym czasie dochodzi do uszkodzenia rogówki i stan zapalny przenosi się na głębsze struktury oka, co w konsekwencji może doprowadzić do poważnych powikłań. Na szczęście dolegliwość ta w fazie "ostrej" występuje bardzo rzadko.

Entropium spotykamy najczęściej u takich ras psów jak Shar-pei, Chow Chow, Buldog angielski, Golden retriever, Seter irlandzki, Labrador Retriever, Dog niemiecki, Ogar polski, Gończy polski. Pierwsze objawy pojawiają się zwykle w wieku 6-12 miesięcy. Jednak zdarza się entropium u psów w starszym wieku, jak również u szczeniąt np. u psów rasy Shar-pei objawy choroby pojawiają się już od 10 dnia życia.

Praktycznie jedynym sposobem leczenia entropium jest operacyjna korekcja powieki, tak aby prawidłowo układała się. Jest wiele metod operacyjnych stosowanych w leczeniu tego schorzenia. Najczęściej jednak (w przypadkach nieskomplikowanych) zabieg polega na usunięciu niewielkiego paska skóry pod okiem i zaszyciu powstałej rany. Oko musi być do zabiegu odpowiednio przygotowane - w tym celu na 4-5 dni przed zabiegiem należy wkraplać do oka specjalne krople. Również po operacji konieczne jest stosowanie kropli z antybiotykiem, aby nie dopuścić powstania powikłań. Do momentu zdjęcia szwów (ok. 14 dni), pies musi nosić specjalny kołnierz, zabezpieczający ranę przed uszkodzeniem. Jest to konieczne do prawidłowego zagojenia się rany i osiągnięcia jak najlepszego efektu operacji.

Ektropium czyli wywinięcie powieki to schorzenie, w którym powieka odstaje od oka i zawija się na zewnątrz (patrz rysunek). Taki stan powoduje, że powieki nie mogą spełniać swoich funkcji i do oka dostają się liczne zanieczyszczenia (w tym bakterie), oko nie jest dostatecznie chronione, a co najgorsze - nie jest prawidłowo nawilżane. Wszystko to sprzyja infekcjom spojówki - zarówno bakteryjnym jak i grzybiczym. Ektropium jako cecha rasowa, charakteryzująca rasę, występuje u niektórych ras psów stanowiąc jej standard np. bernardyn, bloodhound, mastino napoletano, mastiff. U tych psów nie wykonuje się zabiegów korygujących, tylko odpowiednie zabiegi pielęgnacyjne jeśli są wymagane lub wymuszone stanem chorobowym. W przypadku innych ras natomiast ektorpium oznacza wadę i stan chorobowy wymagający leczenia. Często się np. zdarza ,że weterynarze nie specjalizujący się i mający znikome doświadczenia z molosami diagnozują stan chorobowy i poddają leczeniu lub proponują zabieg psom które tego tak naprawdę nie potrzebują . Co do zabiegów to polegają na okresowym jak to się mówi "otarciu łez" i zwykle nie powodują większych problemów zdrowotnych ani dyskomfortu dla psa. Jednak czasami, kiedy mamy do czynienia z chronicznymi, niepoddającymi się leczeniu, ciężkimi infekcjami spojówek, konieczna jest interwencja chirurgiczna. Są to jednak bardzo rzadkie przypadki.

Natomiast jeśli ektropium występuje u innych ras psów, u których taka budowa powieki powoduje problemy, konieczne jest odpowiednie leczenie. Najczęściej najpierw stosujemy leki działające miejscowo i pielęgnację oka. W większości przypadków takie postępowanie przynosi zadowalający efekt. Jeśli nie - konieczna jest operacja korygująca powiekę. Jeśli ektropium jest wynikiem urazu bądź jeśli właściciel ze względów estetycznych decyduje się na leczenie - także niezbędne jest przeprowadzenie operacji.

Janusz Opoczka
http://mastineum.pl/

Źródła:
www.vetserwis.pl
art.anglojęz."Dog my friend" wyd.1998r. England
książka "Psy w typie doga i mastifa"
Przedruk : Biuletyn Owczarek Niemiecki Nr. 15/marzec/2000.

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Artykuły powiązane

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie