Wzorzec AIREDALE TERRIER

Wzorzec FCI nr 7
AIREDALE TERRIER
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 29.10.2003

Użytkowanie: terier
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
sekcja 1 teriery duże i średnie
Próby pracy fakultatywne (pozostawione do wyboru).

WYGLĄD OGÓLNY:
Największy z terierów, muskularny, aktywny, dość krępy, nie sprawia wrażenia wysokonożnego lub o przesadnie długim tułowiu.

ZACHOWANIE/CHARAKTER:
Pies o bystrym wyrazie, szybki w ruchach, reagujący na każdy bodziec, stale w napięciu. Wskazuje na to wyraz oczu, sposób noszenia uszu i postawiony ogon. Łatwy w kontaktach , ufny i przyjacielski, odważny i inteligentny. Czujny i nieustraszony, ale nie agresywny.

GŁOWA:
O dobrych proporcjach, bez widocznej różnicy w długości mózgoczaszki i trzewioczaszki. Nie ma na niej zmarszczek.
Mózgoczaszka: długa i płaska, niezbyt szeroka między uszami, zwęża się łagodnie ku oczom.
Stop mało zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Trufla nosa czarna.
Kufa dobrze wypełniona pod oczami, nie może być w profilu zadarta do góry ani opadająca, płasko klinowata lub z gruba ciosana. Jej modelowanie powinno być zgrabne.
Wargi przylegające.
Uzębienie szczęka i żuchwa są głębokie, mocne i muskularne, gdyż siła chwytu jest bardzo pożądana. Nie mogą mieć jednak kształtu tak zaokrąglonego, by policzki psa wydawały się pucułowate, co jest uważane za wadę. Zęby są mocne. Zgryz nożycowy, to znaczy, że górne siekacze w ścisłym kontakcie przykrywają dolne i są ustawione pionowo. Zgryz cęgowy jest akceptowany. Przodozgryz i tyłozgryz są niepożądane.
Policzki płaskie, nie uwydatnione.
Oczy ciemne, małe, nie wyłupiaste, o charakterystycznym u teriera wyrazie, spojrzenie pojętne i bystre. Oczy jasne lub wypukłe są wadliwe.
Uszy w formie litery ”V” noszone u boków głowy, małe, ale pasujące do wymiarów psa.
Linia ich załamania przebiega nieco ponad wierzchem czaszki. Zwisające, ciężkie uszy lub zbyt wysoko osadzone są niepożądane.

SZYJA:
O czystej linii, muskularna, średnio długa i średnio gruba, poszerza się stopniowo ku łopatkom, bez luźnego podgardla.

TUŁÓW:
Grzbiet krótki, mocny, prosty, bez oznak słabości.
Lędźwie umięśnione. Pies o krótkich lędźwiach i dobrym ożebrowaniu ma zwarte słabizny. Odległość od ostatniego żebra do biodra jest mała. Wydłużone lędźwie mogą powodować pewną słabość, wiotkość tej partii.
Klatka piersiowa głęboka (mniej więcej do poziomu łokci), nie jest szeroka. Żebra dobrze wysklepione.

OGON:
Zwykle jest kopiowany.
Ogon kopiowany: wysoko osadzony i radośnie noszony, ale nie zakręcony ponad grzbietem. Powinien być silny i gruby. Jego koniuszek znajduje się mniej więcej na tej samej wysokości, co szczyt czaszki. Ogon niekopiowany: wysoko osadzony i radośnie noszony, ale nie zakręcony ponad grzbietem. Powinien być silny i gruby.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie całkowicie proste o silnym kośćcu.
Łopatki długie, skośne, dobrze pochylone ku tyłowi o płaskiej kości.
Łokcie prostopadłe do tułowia, w chodzie swobodnie poruszające się po jego bokach.
Kończyny tylne:
Uda długie i silne.
Stawy kolanowe dobrze ukątowane, nie są skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
Podudzia muskularne.
Stawy skokowe nisko położone. Oglądane od tyłu równoległe.
Łapy małe, okrągłe i zwarte, o grubych opuszkach i palcach umiarkowanie wysklepionych, które nie zwracają się na zewnątrz ani do wewnątrz.

RUCH:
Kończyny kierują się prosto ku przodowi. Przednie pracują swobodnie, równoległe do boków ciała. Oglądane od frontu wydają się przedłużeniem jego linii. Rozstawienie w łapach jest takie samo jak w łokciach. Kończyny tylne silnie wypychają ciało.

OKRYWA WŁOSOWA:
twarda, gęsta i szorstka, nie tak długa, by była nastroszona. Włos przylegający, prosty i ścisły porasta tułów i kończyny. Sierść okrywowa, wierzchnia jest twarda, druciana, sztywna, podszerstek miękki i krótszy. Najtwardsza sierść jest lekko falista. Lokowaty lub miękki włos jest wysoce niepożądany.
Umaszczenie: górne partie szyi, grzbiet i wierzch ogona są czarne lub szaro-czarne.
Pozostała powierzchnia ciała podpalana. Uszy są często ciemniej podpalane, a czarne naloty (osmolenia) mogą występować wokół szyi i na skroniach. Toleruje się skupiska białej sierści między przednimi nogami.

WYSOKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: dla samców: około 58 -61 cm,
dla suk: około 56 - 59 cm.

BŁĘDY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na stan zdrowia i samopoczucie psa. Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w mosznie.