Idiopatyczna mucynoza u psów
Substancja "mucyna" jest normalnie produkowanym składnikiem skóry u każdego psa. Zjawisko nadmiernego gromadzenia mucyny spotykane jest w wielu schorzeniach (niedoczynność tarczycy, akromegalii, zapaleniu skórno-mięśniowym, toczniu rumieniowatym). Fizjologicznie gromadzi się u ras Shar Pei i Chow-Chow (bierze udział w powstawaniu fałdów skóry).
Dość rzadko zdarza się, że do chorobowego gromadzenia mucyny dochodzi, bez wyraźnej innej przyczyny. Postać taka najczęściej występuje u psów rasy Shar-Pei, co wiąże się z predyspozycją genetyczną i rasową. Do zmian może dochodzić miejscowo lub w sposób rozsiany. Nadmierne gromadzenie mucyny sprzyja u Shar Pei do tworzenia "pyska hipopotama"co może prowadzić do, zwężenia kanału słuchowego, entropii, czy zmian na opuszkach palców i okolicach (pododermatozy) oraz niepokojących objawów ze strony układu oddechowego w postaci duszności i chrapania.
Obszary dotknięte chorobą silnie swędzą, co przy drapaniu sprzyja wtórnym powikłaniom. Najczęstszym objawem jest tworzenie drobnych pęcherzyków z gęsta lepką zawartością lub obfitych fałdów skóry. Lokalizacja to głównie tylne kończyny (odcinki niżej położone), szyja, głowa i brzuch, rzadziej przednie kończyny. Dla rokowania niezbędnym bywa wykonanie badań histopatologicznych, w celu wykluczenia powikłań nowotworowych (histiocytoma). Rozpoznanie stawia się na podstawie badania klinicznego, objawów i badań dodatkowych.
Leczenia przyczynowego brak, objawowym jest podawanie różnych leków przeciwzapalnych, które w mniejszy lub większy sposób łagodzą zmiany na skórze. Choroba ma charakter ciągłych nawrotów i tendencje do powikłań.
Autor: lek.wet. Anna Nikolajdu-Kudła
http://www.medwet.pl/
